Σπόροι παπαρούνας

Θεατρικό έργο
Σπόροι παπαρούνας
του Γιώργου Ψάλτη

Τρεις σπονδυλωτοί μονόλογοι για τα παιδικά χρόνια, τις οικογένειες, τους λαούς και τα αδιέξοδά τους. Το έργο εκτυλίσσεται στην Αυστρία, στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο Αδόλφος έχει μετακομίσει στη Βιέννη για να σπουδάσει στην Καλών Τεχνών, χωρίς να πείθει ότι αυτός είναι ο δρόμος που πρόκειται να ακολουθήσει στη ζωή του. Οι δύο αδελφές του και η γυναίκα που ερωτεύτηκε στην εφηβεία του μιλούν γι’ αυτόν και για την εποχή τους.

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κουκούτσι.

Κριτική του Κωνσταντίνου Τζαμιώτη “Οι ετερότητες ενός κόσμου θρυμματισμένου”, στην Καθημερινή.

Πρώτη παρουσιάση: Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015
Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν (Σκηνή οδού Φρυνίχου)
Στο Analogio Theater Festival, Αναλόγιο 2015
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Σίσσυ Παπαθανασίου

Σκηνοθετική επιμέλεια: Ρούλα Πατεράκη
Ερμηνεία: Λουκία Μιχαλοπούλου

[Γιώργος Ψάλτης, Ρούλα Πατεράκη, Λουκία Μιχαλοπούλου]

Βίντεο του Στάθη Αθανασίου από την παρουσίαση του έργου στο Θέατρο Τέχνης:

 

Απόσπασμα από το έργο:

ΣΤΕΦΑΝΙ

Στεκόταν κάθε μέρα στην ίδια γωνιά του δρόμου,
με τον κολλητό του.
Στις πέντε το απόγευμα, κάθε μέρα, για τέσσερα χρόνια.
Ήταν εκεί, όταν κάναμε με τη μάνα μου τον περίπατό μας.
Στεκόταν πάντα κάτω από το ίδιο υπόστεγο.
Με κοιτούσε με τα υπέροχα μάτια του,
με ένα βλέμμα που ήταν ανθεκτικό και συνεσταλμένο.
Του χαμογελούσα, μου χαμογελούσε.
Κάποια στιγμή
άφησε το Λιντζ για να πάει στη Βιέννη,
να σπουδάσει στην Καλών Τεχνών –
τα νέα κυκλοφορούσαν γρήγορα.
Τελευταία φορά τον είδα
μία παραμονή Χριστουγέννων.
Από το παράθυρο του σπιτιού μου.
Δεν ξανάδα άνθρωπο έτσι συντετριμμένο,
καθαρότητα έτσι θολωμένη.
[…]

ΑΝΤΖΕΛΑ

Είναι σκληρό παιδί ο Αδόλφος, καλά τα λέει ο άντρας μου.
Δεν λέω, τον αγαπώ. Είναι αδελφός μου…
Τι τους ήθελε τους καβγάδες;
Μπάχαλο μας έκανε όλους, και τελικά αποφάσισε ότι θα γίνει αρχιτέκτονας!

Άκουσε, λέει, Βάγκνερ και θέλει να δείξει με κτήρια
τη δύναμη του γερμανικού λαού· τρέχα γύρευε.

Δεν λέω, αξιοπρεπής δουλειά είναι.
Λίγο να πιάνει το χέρι του, ξύπνιος είναι, μεροκάματο θα βγάζει.
Βεβαιότητα όμως δεν  θα ‘χει.

Βάγκνερ!
Τι να πω, φαίνεται πως ο κόσμος χρειάζεται να διασκεδάζει.
[…]

ΠΑΟΛΑ

[…] Δεν μπορούμε να ξέρουμε,
και δεν πρέπει να μας νοιάζει,
πώς μας βλέπουν οι άλλοι.
Το θέμα είναι:
εμείς, ξέρουμε προς τα πού πρέπει να κοιτάμε;

Δεν είμαστε το παρόν μας.
Ξεκινάμε από το παρελθόν μας,
γινόμαστε το μέλλον μας.
Πιάνουμε μολύβι και χαρτί,
και μουντζουρώνουμε.

Τι είναι οι σχέσεις μας;
Δυο σφαλιάρες και ένα χαμόγελο.
Τίποτε άλλο.

Ο Άντι δεν ζωγραφίζει πια.
Σχεδιάζει.

Δημοσιεύματα:
“Τι είναι οι σχέσεις μας; Δυο σφαλιάρες και ένα χαμόγελο”. Συνέντευξεις της Λουκίας Μιχαλοπούλου και του Γιώργου Ψάλτη στην Αγγελική Μπιρμπίλη. Athens voice, φύλλο 544, 29/10/2015.

Προδημοσίευση από το βιβλίο, που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Κουκούτσι. Στην Book Press, 29/10/2015.